Door tekenbeet, toch nog gedwongen naar Ongena.

Door alle medische informatie op internet en de tanende autoriteit van meneer of mevrouw de dokter, krijgt de mondige patiënt wel steeds meer eigen verantwoordelijkheid. Het was mijn keus om geen antibioticakuur te nemen na mijn tekenbeet van een paar weken geleden. Er was geen rode plek of kring rond de beet, dus volgens internet geen reden om medicijnen te slikken. Ik zou nauwkeurig in de gaten houden of er zich genoemde symptomen zouden voordoen de komende maanden. Dat ik drie weken door Nederland zou gaan fietsen, had ik in mijn overweging, geen preventieve kuur te nemen, niet mee genomen.Maandag 31 juli stapten Trees en ik, welgemoed, op de fiets voor onze eerste etappe. Iedere morgen, onderwierp ik de binnenkant van mijn knie aan een korte inspectie. Tot Bakhuizen, een kleine katholieke enclave met ongeveer duizend inwoners, in het zuiden van Friesland, ging alles goed, niets te zien, geen rode vlek, geen kring. We waren intussen acht dagen onderweg en al een flink aantal steden, dorpen en gehuchten gepasseerd. Tiengemeten, Den Haag, Haarlem, de Zaanse Schans en Monnickendam, om er maar een paar te noemen en al die tijd geen probleem. In Bakhuizen ging het mis, het was een beetje donker op het toilet, maar toch, de plek bij mijn knie was wat donkerder, een beetje rood. Dus toch, verdorie,  mis gegokt. Wat nu? In Bakhuis was geen apotheek of dokter. Ik besloot om in Drachten, onze volgende bestemming, mijn huisarts te bellen en een recept voor een antibioticakuur te vragen. De medicijnen kon ik dan in Drachten bij de apotheek ophalen en dan met de tiendaagse kuur beginnen. Dinsdagmiddag belde ik met de assistente, deze zou, zodra zij het faxnummer van de apotheker van mij ontvangen had, het recept door faxen. Intussen ging ik opzoek naar een apotheker. Midden in de stad vond ik er een, Ongena, was de naam, het kon niet toepasselijker, ik voelde me ongenadig afgestraft voor mijn eigenwijsheid. Toen ik opnieuw mijn huisarts belde kreeg ik te horen dat ik toch maar eerst een arts in Drachten moest bezoeken. Deze moest de situatie eerst bekijken en, indien nodig, een tiendaagse kuur voorschrijven, een tweedaagse preventieve, had nu geen zin meer. Na het doktersbezoek en met het recept in mijn zak ging ik naar apotheker Ongena. Hier kreeg ik samen met de medicijnen ook uitleg over het gebruik en de eventuele bijwerkingen. Kans op maag en darmproblemen, diarree en niet in de zon. Ik zag mij al fietsen door Drente, Overijssel, Gelderland en misschien nog een stukje Limburg, met een grote hoed op, lange broek en blouse met lange mouwen aan en om de tien kilometer met spoed de mais in gaan. Als mondige patiënt heb ik, in overleg met Trees, maar besloten onze vakantie voortijdig te beëindigen. Een week eerder dan gepland thuis gekomen, ben ik met mijn antibioticakuur begonnen. De gemiste week halen we in het naseizoen wel een keer in.