Tot mijn veertiende jaar woonde ik op Over Flakkee, Dit was toen nog een eiland. Mijn wereld had een actieradius van een paar kilometer in de rondte, een kleine wereld. Maar als ik in de polder stond had mijn wereld een enorme weidsheid. Zij strekte zich naar alle richtingen uit zo ver als ik kijken kon. De lucht kwam tot aan de grond, nergens was een obstakel voor mijn ogen. Dit beeld doet mij denken aan het wereldbeeld dat de mensen hadden voor men wist dat de aarde rond was. Voor hen was de aarde plat, zo stond het ook in de Bijbel. God scheidde de wateren in het water onder, in de zeeën en meren en in het water boven, het blauw van onze lucht. Als een kaasstolp stond het hemelgewelf over de platte aarde en liet het regenen door luikjes in het gewelf te openen. Wij, op Flakkee konden ons dat heel goed voorstellen, het beantwoorden helemaal aan hoe wij de aarde waarnamen, een platte pannenkoek met een hemel die van horizon naar horizon over ons heen gespannen stond. Wij konden er ook niet af, want het Haringvliet en het Volkerak lagen om ons heen. Het is misschien wel hierom dat de mensen in deze streek zo bijbelvast zijn. De beelden uit de ruimte, die overduidelijk laten zien dat de aarde echt rond is en los door de ruimte zweeft, was voor veel gelovige uit onze contreien een enorme schok. Voor katholieken in Brabant is het maar moeilijk te begrijpen dat van deze kwestie zo’n punt gemaakt werd. Als Flakkeeër, met liefde voor de vlakke uitgestrekte polder met zijn weidse luchten begrijp ik mijn gereformeerde medemens wel een beetje en als, nu toch wel aardig geïntegreerde Brabander, snap ik ook dat Brabanders veel minder moeite hadden met de nieuwe inzichten. In de eerste plaats lazen katholieken de Bijbel niet, dus meer dan de helft wist niet dat hier in stond dat de aarde plat was. Het nieuwe inzicht dat de aarde rond is, leverde hen daarom dan ook weinig of geen gewetensnood op.
Lopend door bossen en glooiende heidevelden, zie je niet dat de aarde plat zou kunnen zijn, voor Brabanders is daarom een ronde aarde veel gemakkelijker voorstelbaar. Nu ik dit weet probeer ik niet meer om Brabanders liefde voor de polder bij te brengen, dit lukt maar bij een enkeling, je moet daar geboren zijn. Liefde voor de Brabantse heide en bossen neem je veel gemakkelijker over, waarom? ik weet het niet, misschien wel omdat de aarde echt wel rond is.
Adrie, er schuilt een ware poeet in je, blijkt nu.
Je verhalen lezen lekker weg.
Groetjes,
LikeLike
Mooi verhaal Adrie!
LikeLike
Mijn liefde voor de polder: Een heel sterk en inderdaad poëtisch verhaal, Adrie! Ik vond het zojuist via je hint op Facebook.
Ga door met schrijven. Je bent er goed in!
LikeLike