Een voorboden van de Lente

We zitten nog midden in de winter, ook al is dit aan de temperatuur niet te merken. Het kan nog alle kanten op, het is nog lang geen lente. Toch bereidt de natuur zich al weer voor op het komende seizoen. De temperatuur hoeft maar een paar dagen wat hoger te zijn en de eerste tekenen van de naderende lente kondigen zich al aan. Ieder jaar is het weer een sport om het eerste vrouwelijke hazelaarbloempje te ontdekken. Zodra ik de mannelijke katjes langer en dikker zie worden weet ik dat het vrouwelijke katje in de buurt moet zijn. Ik kan geen hazelaar meer voorbij rijden zonder af te stappen en de takken af te speuren naar het kleine rode bloempje, dat na bevruchting de hazelnoot zal gaan vormen. Prachtig hoe deze struik weet dat het snel moet zijn. Afhankelijk van de wind voor de bestuiving, moet het in bloei zijn voor de bladeren aan de bomen in zijn omgeving uitlopen en daardoor de bestuiving gaan bemoeilijken en zelfs kunnen verhinderen. In de herfst van het vorige jaar heeft de hazelaar de eerste aanzet voor de mannelijke katjes en de blad- en bloemknoppen al gevormd. Het bladgroen wordt uit de bladeren die later zullen worden afgeworpen, terug getrokken en in de knoppen voor het volgend jaar opgeslagen. Aan  de knoppen is nog niet te zien of het blad- of bloemknoppen zijn. De mannelijke katjes zijn duidelijk te herkennen. Ze zijn kort en heel compact. Door de hoge concentratie aan mineralen in de katjes en knoppen zijn deze bestand tegen vorst in de winter  en zullen ze niet bevriezen. Het grootste risico om te bevriezen lopen de katjes wanneer ze, door tijdelijk hogere temperaturen, te vroeg uitlopen. Dit komt vaak voor, vooral als we een zachte januari hebben en een koude februari of maart.

Vanmorgen vond ik mijn eerste vrouwelijke katje. In de Scheeken, wandelend in de hoop edelherten te zien, zag ik langs de sloot, goed beschut in de luwte van een grote populier, een hazelaar, boordevol hangende stuifmeelkatjes. Ik tikte tegen een van de katjes en een volkje geel stuifmeel dwarrelde door de lucht. Op een van de bovenliggende  knoppen zag ik het kleine rode bloempje. Altijd weer een mooi moment, ieder jaar bijna het zelfde maar toch altijd weer mooi. De lente komt, ook al duurt het nog even.