Onze tuin komt opnieuw tot leven.

(Na een lange tijd van afwezigheid.)

In juli 2018 ging er een epidemie door onze tuinen. Honderden Buxus legden het loodje. Het was een troosteloze aanblik, al die dode heggetjes. Nu, bijna twee jaar later, zijn de heggetjes weer terug, niet de zelfde, geen Buxus, maar toch, mooie frisse plantjes. De Buxus plantten wij met stekjes van de buren een eindje verder in de straat. Weken waren we in de weer met water geven om de wortelloze stekjes te helpen overleven. Dat was meer dan 30 jaar geleden. Onze financiën, maar ook onze instelling zetten ons aan om op deze manier onze tuin in te richten. Nu, jaren later, jaren ouder en niet meer zoveel jaren voor de boeg als toen, hebben we meer financiën en minder tijd om wortelloze stekjes te koesteren. We kozen daarom voor plantjes in potjes met wortels die sneller resultaat hebben. Vorige week donderdag gingen we aan het werk. De paadjes werden uitgezet met behulp van touw en piketjes. Geultjes spitten en compost in de aarde om de plantjes een goede start te geven. Tegen de avond was de eerste cirkel in het midden van onze tuin geplant.

Toen sloeg een andere epidemie toe, althans daar was ik bang voor. Na het avond eten begon mijn neus vol te lopen en kwam de hoofdpijn op zetten. De voortgang van de tuinaanleg kwam voor mij in gevaar, dat besefte ik. Daarbij kwam de dreiging uit China en Italië steeds dichter bij. corona!! Het zal toch geen corona zijn. De klachten waren heel herkenbaar, ik had hier meer last van gehad. Ieder jaar ben ik wel enkele keren snotverkouden en kan dan niet inslaap komen omdat ik geen lucht krijg door een verstopte neus. Met een doorgesnede ui op een bordje ging ik om tien uur naar bed. De andere ochtend moest ik het planten van onze heggetjes aan Trees over laten. Zaterdagmiddag was het karwei geklaard. De tuin zag er weer prachtig uit. Dat vonden ook al die voorbijgangers, die ons huis passeerden. Ik hield mijn hart vast, bang dat Trees besmet zou worden door al die eventuele corona patiënten. Gelukkig, we zijn nu al weer een week verder en Trees geeft nog geen teken van verkoudheid, griep of corona laten zien. Dit ondanks dat ik haar al wel honderd keer had kunnen besmette. Gelukkig bleek mijn verkoudheid of lichte griep geen corona. Ik knap al weer aardig op.

Intussen is Nederland in de ban van corona. Sinds onze heggetjes er staan, groeit het aantal besmettingen en zijn er al veel doden te betreuren. Vooral Brabant wordt zwaar getroffen. De Carnaval zou hier een oorzaak van kunnen zijn. De kranten staan er vol van en op radio en tv gaat het bijna nergens anders over. Scholen sluiten, openbaar vervoer rijdt bijna leeg rond, winkels en bedrijven draaien op een laag pitje en de horica en het cultureel leven liggen helemaal stil. Lege straten en mensen die in een boogje om elkaar heen lopen. De minimale afstand om elkaar te benaderen is 1,50 meter. Alle sport- en vrijetijdsactiviteiten zijn afgelast. Het is allemaal heel onwerkelijk en niemand weet hoe dit gaat aflopen.

De epidemie die onze Buxus het loodje deed leggen ligt al weer een hele tijd achter ons. Nu ziet onze tuin er weer prachtig uit en zal deze zomer nog mooier worden. Deze epidemie is aardig overwonnen. Hoelang we nog zullen knokken met corona weten we niet. Wat we er van zullen leren en hoe ons leven er over, zeg maar twee jaar, uit zal zien, zullen we zien.